Iάσμη, μ’ άρωμα γιασεμιού

Ήταν μια φορά κι ένα καιρό, μια κοπέλα, η Ιάσμη, που είχε το «άρωμα του γιασεμιού στο πρόσωπο και

στην ψυχή της».

Ναι, ο καταρράκτης των άσπρων λουλουδιών και η μυστική, μυροβόλος αύρα είναι αυτή του γιασεμιού που κατάγεται από τους πρόποδες των Iμαλαΐων

 

“Η Ιάσμη , « η μυστική , μυροβόλος αύρα του γιασεμιού » φέρνει νέα πνοή στην αποδεκατισμένη από τους πολέμους κοινωνία μεταμορφώθηκε από απλή γυναίκα και μητέρα σε μια πνευματική ηγέτιδα μιας πολύπαθης ομάδας ανθρώπων μέσα σε ένα κατεστραμμένο κόσμο.

Σε τι διέφερε η Ιάσμη από τους υπόλοιπους ήρωες και γιατί ορίστηκε ως πνευματική ηγέτιδα?

Η Ιάσμη είχε την ικανότητα να παίρνει αποφάσεις με την μέγιστη δυνατή επίγνωση. Κατείχε την μέγιστη πνευματική δύναμη, που είναι η συνείδηση. Αυτή η ικανότητα κατακτήθηκε σταδιακά μέσα από μια σειρά από δοκιμασίες, οι οποίες την βοήθησαν να βρει τις λύσεις και αποτέλεσαν και γι΄  αυτή πολύτιμα μαθήματα. Εδώ έγκειται η διαφορά της από τον Τυφωέα, τον κακό της ιστορίας ήρωα , γιατί εκείνος χρησιμοποιούσε την πολιτική δύναμη, δηλ. την ικανότητα να εξαναγκάζει τους άλλους ανθρώπους φανερά ή συγκαλυμμένα να εκπληρώνουν τις  δικές  του επιθυμίες, και αυτή η δύναμη στηρίζεται στην θέση ισχύος.

Οι ενέργειες της Ιάσμης επηρέασαν ένα ολόκληρο πολιτισμό, γιατί ήταν συνειδητές αποφάσεις που σύνδεαν τον άνθρωπο με το Θεό, το συνειδητό με το ασυνείδητο, εκεί όπου συνάντησε τον Άγγελο Αστερίωνα, « έναν  από μηχανής Θεό », που εκπροσωπεί  την πρωταρχική θεϊκή σπίθα που βρίσκεται μέσα μας και είναι ο αγγελιοφόρος των θεϊκών ενεργειών  και της θεϊκής δικαιοσύνης.Με αυτό τον τρόπο, το πνεύμα νίκησε τα όπλα, όπως είχε αναγγείλει η Ιάσμη έπειτα από την καταδίωξη της από τον Τυφωέα* .”

Σημείωση γράφουσας: Το παραπάνω κείμενο είναι από σχετικό άρθρο της  αρθρογράφου, συγγραφέως και  ποιήτριας Κατερίνας Κωστάκη.

       Στην χώρα μας  έχει και τα ονόματα:Γιάσμινον το θαμνώδες, Γιάσμινον το φαρμακευτικόν, Γιάσμινον το σαμπόκ, πιο γνωστό ως μπουγαρίνι ή φούλι και Γιάσμινον το μεγανθές (γιασεμί της Xίου). Στην Αραβία λέγεται «γιασμίν», στην Περσία, «γιασαμάν»  μα όπως και να ονομάζεται το γιασεμί με τ’αρωμά του ξυπνά θαμμένες θύμησες, φέρνει στο νου ιστορίες από τη ράθυμη και μαγική Aνατολή.

       ‘Ετσι, δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι στην Ινδία το γιασεμί παραμένει σύμβολο του αισθησιακού έρωτα. Εκεί, το λοιπόν, μαζεύουν τ' άνθη του μόλις σουρουπώσει, γιατί εκείνη την ώρα έχουν τη μεγαλύτερη περιεκτικότητα σε αιθέριο έλαιο, τ' απλώνουν νύχτα στις στέγες των ναών και αφού στεγνώσουν τα επεξεργάζονται πάντα στο αχνό φεγγαρόφωτο.

      Και πατώντας εδώ , μπορείτε να απολαύσετε τον περίφημο χορό του γιασεμιού  σε χορογραφία του Zhuang Ying Ying Yang Jinlu.

       Και, κάτι για όσους αγαπούν τους συμβολισμούς σαν προσφέρουν άνθη: Λέγεται οτι το λευκό γιασεμί συμβολίζει την θελκτικότητα ενώ το κίτρινο το γιασεμί την ντροπαλότητα, την σεμνότητα.. ‘Αρα, στα υπόψη..

      Και, εν τέλει, για όσους ενδιαφέρονται για την ετυμολογία της λέξης ιάσμη, ας πω οτι είναι αρχαία ελληνική, προέρχεται από το ρήμα ιάομαι : [ιήϊος (το ιή από το ιά), θεός της ιατρικής]- και από αυτό το ρήμα τα παράγωγά του είναι: ιατρεύω( θεραπεύω), ιαίνω, ιηδών, ίαμα, ίημα, ιαματουργέω (έργον), ίασις, ιάσιμος, ιασιώνη, ιάσμη, ίασμος, γιασεμί, ιασμέλαιον, Ιασώ, ιάτειρα, ιήτειρα, ιάτωρ, ιάτης, ιατήρ, ιητήρ, ιατρός, γιατρός, γιατρεύω, γιατρικό, ιατήριον, ιητήριον, ιατικός, ιαματικός, ιατορία, ιητορίη, ιατρική, ιατός, ιάτρευσις, ιατρεία, ιατρείη, ιατρεύω, ιατρείον, ιάτρευμα, ιάτρεια, ιάτραινα, ιατρίνη.

Σημείωση της γράφουσας: *Θεοί της μυθολογίας. όπως η Τηθύς, η Φοίβη, ο Κόττος, σι Εσπερίδες, η Σφίγγα, ο Τυφωέας, ο Άτλας, ο Επιμηθέας και ίσως ο Κρόνος, ο Ιαπετός και συλλογικά οι Τιτάνες. Οι θεότητες αυτές συμπεριλήφθηκαν στη Θεογονία όχι γιατί διέθεταν κάποια λατρεία, αν και μερικές ήταν ίσως ξεχασμένες λατρευτικές μορφές, αλλά εξαιτίας του σημαντικού ρόλου που είχαν στις αφηγήσεις του Ησίοδου. (Από την Θεογονία του Ησιόδου)